Utrata zęba 22
– most adhezyjny na włóknach szklanych z użyciem własnego zęba pacjentki
– opis przypadku Każdy uraz wymaga stworzenia dobrego planu postępowania już w trakcie pierwszej wizyty, podczas której wykonuje się diagnostykę i zaopatrzenie zębodołów.
Odpowiednia kolejność procedur jest niezwykle ważna ze względu na konieczność pogodzenia ze sobą zabiegów unieruchamiających, odbudowujących lub endodontycznych. I to jest zmartwienie lekarza, natomiast pacjenta niepokoi możliwość powikłań, pyta zwykle o sposoby koniecznej rekonstrukcji protetycznej powstałych braków, o dalsze koszty leczenia. Wobec takich pytań lekarz staje przed dylematem: jakie postępowanie odtwórcze zaproponować młodemu pacjentowi, który w wyniku urazu stracił przedni ząb? W artykule znajdziemy opis metody zaakceptowanej przez młodą pacjentkę. Przy wyborze drogi leczenia kierowała się takimi zaletami opisanej pracy, jak: minimalna inwazja w tkanki twarde zębów sąsiadujących z luką po wybitym zębie, wysoka estetyka pracy, krótki czas zabiegu i koszty leczenia.
Uzupełniamy brak zęba 22 – metoda minimalnie inwazyjna.
Pacjentka (lat 24) w wyniku urazu komunikacyjnego, który miał miejsce 31.08.2009 r., utraciła ząb 22. Po wypadku została zaopatrzona na oddziale chirurgii szczękowo-twarzowej ligaturą drucianą przyklejoną kompozytem na wargowej powierzchni zębów od górnego bocznego siekacza prawego 12 do górnego kła lewego 23. Rany twarzy zaopatrzono szwami. Kontakt z zaprzyjaźnionym stomatologiem zaowocował odszukaniem zęba na miejscu wypadku przez rodzinę poszkodowanej 2.09.2009 r. W tym dniu pacjentka zgłosiła się ponownie na kontrolę do gabinetu, podczas badania wewnątrzustnego stwierdzono bolesność uciskową zębów 12, 11, 21 i 23, nieznaczne przebarwienie korony zęba 21 i brak reakcji na chlorek etylu zęba 21 – zadecydowało to o konieczności leczenia endodontycznego zęba 21. Kanał wypełniono 7.09.2009 r. metodą kondensacji bocznej gutaperki. Na kontrolnej wizycie dwa dni po urazie do ligatury tymczasowo został dostawiony ząb 22 z akrylu. Odnaleziony przez rodzinę ząb własny pacjentki został odkażony, prze-leczony wstecznie endodontycznie i umieszczony w lodówce w fizjologicznym roztworze NaCl. Brzegi sieczne zębów 11 i 21 uzupełniono kompozytem.
25.09.2009 r. zdjęto ligaturę. Własny ząb pacjentki, oczyszczony i zdezynfekowany, dopasowano wiertłami diamentowymi do girlandy dziąsłowej i zgryzu. Punkt trepanacyjny komory zęba 22 wypełniono kompozytem. Następnie na powierzchniach stycznych (mezjalno-dystalnie) korony wybitego zęba 22 wykonano wiertłami diamentowymi otwór a’la koralik, przez który – po wytrawieniu i zabondowaniu -przełożono pasek plecionego włókna szklanego Arkona o szerokości 2 mm.
W zębie 21 powierzchnię punktu trepanacyjnego powiększono o preparację na stycznej dystalnej w kształcie ubytku klasy III wg Blacka. Wytrawiono powierzchnię preparacji i podniebienną zęba 23. Naświetlono cienką warstwę bondu na powierzchniach wytrawionych. Wolny koniec włókna szklanego umieszczono w warstwie kompozytu Boston w rowku wykonanym w zębie 21.
Dostawiany ząb 22 wpasowano w lukę (włókno szklane przewleczone było przez niego jak przez koralik, preparację „a’la koralik” dopełniono kompozytem Flow Art Arkona A1), a drugi koniec włókna szklanego przyklejono adhezyjnie do powierzchni podniebiennej zęba 23 pokrytego kompozytem Boston. Następnie etapami naświetlono poszczególne punkty protetyczne. Włókno szklane w zębach 21 i 23 zostało pokryte kosmetycznie warstwą kompozytu Boston w kolorze A1.
Odbudowę dopasowano w zgryzie i wygładzono.
Przedstawiona metoda uzupełnienia braku utraconego w wyniku urazu zęba 22 własną tkanką pozwoliła na wykonanie estetycznej rekonstrukcji w krótkim czasie. Dowieszony ząb własny pacjentki nie stwarzał lekarzowi kłopotów z doborem kształtu i koloru oraz oszczędził czas potrzebny na modelowanie przęsła. Minimalna preparacja zębów sąsiadujących z luką oszczędziła także twarde tkanki własne i nie doprowadziła do leczenia endodontycznego dalszych zębów, które zachowały żywotność mimo urazu. Myślę, że koszt zabiegu też nie pozostał bez wpływu na decyzję o sposobie leczenia. Kompozytowe prace adhezyjne wzmacniane włóknami
szklanymi odtwarzające braki pojedynczego zęba w łuku dzięki minimalnej preparacji są często pracami z wyboru dedykowanymi nie tylko dla młodych ludzi.
Od nas zależy, czy pacjent o nich usłyszy.
lek. stom. Agnieszka Paździor-Klocek, praktyka prywatna w Poniatowej;
lek. stom. Aneta Praska-Jaros, praktyka prywatna w Łodzi.
artykuł był publikowany w czasopiśmie Twój Przegląd Stomatologiczny nr 06-2012